ALMAK MI, VERMEK Mİ?

Hediye alan insan memnun olur. Hediyeyi veren kişiye karşı kalbinde bir sıcaklık ve yumuşama meydana gelir. Hatta o anki durumuna göre, kalbinden hediye verene doğru bir meyil bile olabilir. Ama aynı zamanda da almak bir yüktür. Çünkü veren insana karşı kendini borçlu hissettirir. Yapılan iyilik karşısında minnet altına gireceği için, kişinin ruhunda bir ezilme emaresi zuhur eder, bu da maneviyatında sıkıntı oluşturur, darlık meydana getirir.

Vermek ise; insanı rahatlatır. Bir insana hediye alıp, ona verdiğiniz zaman içinizdeki duygularınızda da hareketlenme olur. Kalbinizde sevgi üretilmeye başlanır, bu sevgi bir duygu atmosferi oluşturur ve sonra hediye ile birlikte bu duygu da karşınızdaki insana akar. Bu sizin kalbinizde hasıl olan Rahmani bir tecellidir. Dolayısıyla içinizde hoş bir genişleme ve ferahlama hissedersiniz. Huzura bürünürsünüz.

Evet, ne olursa olsun, sonuçta almak daraltır, vermek rahatlatır.

Sevgi de böyledir. Seven sevilenden daha çok mutludur. Asıl lezzeti tadan sevendir, sevilen değil. Çünkü yangın sevenin kalbindedir, sevilenin değil.

Aşkı yaşayan aşıktır, maşuk değil.

O halde veren olmak lazım, alan değil. Kalbinde sevgi üreten ve dağıtan olmak lazım, sevgi toplayan yerine...

Aşık olmak lazım, aşkı yaşamak lazım. Bu aşk ilahi olursa bu gerçek aşktır. Beşeri aşk ise mecazidir, ancak bir gün hakiki aşka dönüşmesi umut edilir, inşaallah.